Omfietsleerling

Mijn Turks is niet meer wat het nooit geweest is.

Dat is onhandig, want in de Microsoft Teams-meeting verschijnt – tot mijn vreugde – vandaag voor het eerst bij mij Timur. Voor Timur is de lockdown een extra uitdaging: hij is pas net in Nederland. Hij spreekt perfect Turks (vermoed ik), maar bitter weinig Nederlands. En ik spreek vrij behoorlijk Nederlands, maar nul Turks. Nu wil ik Timur via Teams heel graag uitleggen dat we technische problemen hadden. En dat hij een nieuwe code voor z’n Snappet (mini-tablet) nodig heeft, anders werkt dat ding niet.

Timur lijkt het wel grappig te vinden, zo’n meester die met handen, voeten, de Teams-chat en alles wat-ie heeft ‘iets’ probeert duidelijk te maken. Maar wat die meester wil? Timur heeft geen flauw benul. Wel blijft hij op z’n allercharmantst glimlachen. Net als ik bedenk dat dit misschien wat te hoog gegrepen is, verschijnt ook Kerem in beeld. Kerem is al een paar maanden langer in ons land. Nederlands spreken is voor Kerem lastig, maar hij begrijpt vaak dondersgoed wat je zegt. En, weet ik, Kerem spreekt Turks.

‘Kerem’, zeg ik. ‘Zou je mij en Timur even willen helpen? Wil je voor de camera iets in het Turks uitleggen aan Timur?’

Ik vertel twee keer wat ik wil, en dan gaat Kerem aan de slag. In eerste instantie begrijpt Timur het niet, maar Kerem is een volhouder. Hij blijft tegen zijn klasgenoot ratelen en tikken op z’n Snappet, herhalend wat z’n klasgenoot moet doen.

Op de een of andere manier ontroert het tafereeltje me: wat ik hier zie, is een eigentijdse lockdown-variant van ‘lamme helpt blinde’: twee 8-jarige jochies, die het in hun nieuwe land – ondanks hun zeer beperkte (Nederlandse) taalniveau – toch maar proberen te fiksen. En verdraaid, uiteindelijk lukt het Timur om de code te kraken. Halleluja.

‘Kerem!’, brul ik, als een opa die z’n kleinkinderen in Australië belt en daarom denkt dat-ie extra hard moet schreeuwen. ‘Het is gelukt man! Wat goed van je! Weet je wat er net is gebeurd?’

‘Nee meester’, zegt Kerem bedremmeld.

‘Jij was eigenlijk de meester! Je hebt Timur geweldig geholpen. Super, super! Nu kan Timur ook aan het werk. Ik ben trots op je!’

Kerem lacht verlegen.

Na deze overwinning – Timur maakt even later inderdaad zijn eerste Snappet-opgaven – zijn we er nog niet. We hebben ook nog Jason, een andere geinige handenbinder uit de nieuwkomersklas. Ook hem zouden we het liefste de hele dag willen onderdompelen in de Nederlandse taal. Alleen zijn we hem nu kwijt.

Hij heeft schoolwerk op papier meegekregen, maar of hij wat doet? Geen idee. Online verschijnt hij niet in Teams en hij heeft zijn Snappet nog steeds niet opgehaald. Jason woont vrij ver weg van school, en diverse belpogingen om zijn Snappet op te komen halen hebben niks opgeleverd. Communicatie met grote zus – spreekt iets beter Nederlands dan Jason –, en z’n ouders (spreken twaalf woorden Engels) blijft lastig.

Na schooltijd fiets ik naar zijn huis om de Snappet dan maar zelf af te leveren. Onderweg bedenk ik dat het begrip ‘omfietswijnen’ (wijnen die zo fantastisch zijn dat je er een stukje voor wilt omfietsen) in de lockdown een familielid heeft gekregen: de omfietsleerling. Alleen gaat het in dit geval niet om geweldige drank, maar om kwetsbare kinderen waar we ons geweldig zorgen om maken.

Grote zus en Jason zijn – hoewel ik mijn bezoek had aangekondigd – verrast als ik voor de deur sta. Ik leg uit wat de bedoeling is en vraag waarom hij niet in Teams verschijnt. Ze hebben maar één computer voor drie kinderen, begrijp ik uit het antwoord, en zus heeft ‘m het hardst nodig. En kleine broer maakt de hele dag zo’n takkeherrie dat Jason niet normaal kan werken, aldus zus. Maar, beloven ze, met de Snappet kan Jason nu wel werken. Ze gaan meteen aan de slag.

De volgende ochtend log ik – vol verwachting klopt mijn hart – vroeg in: zou Jason al aan het werk zijn? Nee dus. Later op de ochtend? Ook niet. Diepe zucht.

Uiteindelijk zie ik nog eens twee dagen later, na gehannes met codes, een schoolbezoek en nog meer verwarring, opeens groene bolletjes verschijnen achter de naam van Jason.

Hij werkt. Hij werkt!

Reacties zijn gesloten.