Lang zal ze leven!

Wéér iets vergeten, bedenk ik bij het bekijken van het rooster. Marketa is vandaag jarig, ze wordt 8 jaar. Superverlegen meisje en ze woont nog niet zo lang in Nederland. Ze is taal- en rekenzwak, maar wel de beste knutselpiet van de klas. Alleen ben ik vergeten aan de vaste juf te vragen welk verjaardagsritueel ze in de groep hanteren.

En dan borrelt er iets supersimpels op. ‘Marketa, lieve meid, kom ‘ns even naar voren alsjeblieft. We gaan jouw verjaardag vieren op een speciale manier. We gaan met de hele klas zingen voor je. En dan niet één keer, maar heel veel keer.’

Marketa komt aarzelend en nieuwsgierig naar voren. Ik leg de simpele spelregel uit: ‘We zingen eerst in het Nederlands ‘Lang zal ze leven’. En omdat ik weet dat we in deze groep veel kinderen hebben die ook een andere taal spreken, bijvoorbeeld omdat hun vader en moeder in een ander land zijn geboren, gaan we óók proberen in andere talen te zingen. Bijvoorbeeld in het Pools. Zou dat lukken, denk je?’ Marketa, zelf geboren in Polen, knikt. De drie andere kinderen met Poolse roots zitten al te wippen op hun stoel.

Na de Nederlandstalige versie vraag ik de vierkoppige Poolse enclave om het Pools te laten klinken. Dat gaat vol zelfvertrouwen én uit volle borst; Marketa glimt. En nog harder als het applaus na afloop door de klas klatert. ‘Oké, dit ging super zeg. En we hebben nog veel meer talen in deze klas toch? Sowieso kennen we allemaal ‘Happy birthday to you’, dus in het Engels, dan hebben we al drie talen.’

Daarna is het de beurt aan drie kinderen die Arabisch spreken, en omdat ik daarna wat weifelende blikken zie, besluit ik zelf de Franse variant te zingen. Jessica lacht zich inmiddels rot. ‘Zo Jessica, we hebben nu al in vijf talen gezongen voor je! Wie durft er nog meer?’

Een Spaanstalig jochie wil wel, maar kent de tekst niet helemaal. Met een beetje hulp van Youtube lukt het wel. En dan steekt Oleg, pas enkele weken in Nederland, z’n vinger op. Hij spreekt Grieks en Russisch, en heeft zin in een Russisch verjaardagslied. Wij ook. Oleg gaat staan en galmt zijn variant door de klas. De rest van de groep luistert en kijkt verrast en bewonderend toe. We hebben Oleg nog niet zo veel horen praten, maar zingen kan-ie!

Als Oleg een tweede couplet aanheft, bedenk ik lichtelijk geroerd dat ‘we’ het vaak hebben over ‘taalzwakke kinderen’ en ‘achterstandsscholen’. Maar je zal op je verjaardag maar worden toegezongen in zeven talen. Wat nou achterstandsschool? Voorsprongschool zul je bedoelen!

Zo denkt Marketa er ook over. Nadat de klas Oleg trakteert op een ruimhartig applaus, is het de beurt aan Marketa om haar klasgenoten op een andere manier te trakteren.

Ze oogt intens tevreden na al die muzikale hulde voor haar. En waarschijnlijk is Marketa extra tevreden omdat de rekenles wat later begint dan gepland.